Ο Μεγάλος Περίπατος της Αθήνας φαίνεται να διχάζει ενώ δεν θα έπρεπε. Πρόκειται για μία τολμηρή απόφαση του Δήμου Αθηναίων, σε μια προσπάθεια να ενοποιήσει τον δημόσιο χώρο του κέντρου της πόλης, και να αποθαρρύνει διακριτικά την αλόγιστη και άσκοπη χρήση του ΙΧ αυτοκινήτου. Η παρέμβαση είναι πρωτοπόρα και είναι συντονισμένη με αυτό που γίνεται σε όλο το σύγχρονο κόσμο, απο τη Νέα Υόρκη και το Παρίσι, μέχρι το Βερολίνο και την Κοπεγχάγη. Το σύγχρονο πρόταγμα για βιώσιμη κινητικότητα, περιβαλλοντική συνοχή, αειφορία και αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης ουσιαστικά δοκιμάζεται και στην Αθήνα.
Οι αντιδράσεις ή διαφωνίες είναι θεμιτές μέχρι ενός σημείου, αλλά οχι πέραν αυτού. Είναι αδικαιολόγητες όταν εστιάζονται σε αλλά θέματα εκτός της ουσίας. Λένε κάποιοι πως δεν υπάρχει μελέτη, παρότι το έργο γίνεται κατόπιν ερευνητικής δουλειάς του Μετσοβίου Πολυτεχνείου. Άλλοι ισχυρίζονται ότι το έργο είναι χαμηλής αισθητικής, ενώ πρόκειται για πιλοτική παρέμβαση και δοκιμάζεται στο συγκοινωνιακό επίπεδο προκειμένου και ανάλογα με τα τελικά συμπεράσματα να προχωρήσουν οι οριστικές πολεοδομικές και αρχιτεκτονικές μελέτες.
Υπάρχουν τέλος κάποιοι που παραπονιούνται πως η κυκλοφορία των ΙΧ στο κέντρο έγινε δυσκολότερη. Εδώ η απάντηση είναι πως αν θέλεις να σώσεις το ιστορικό κέντρο μίας μεγαλούπολης, πρέπει να περιορίσεις το ΙΧ. Έτσι κάνουν οι σύγχρονες πόλεις που τόσο θαυμάζουμε όταν πηγαίνουμε στο εξωτερικό. Αν πιστεύουμε πως είναι δυνατόν να σταματάς με το αυτοκίνητο να πάρεις τσιγάρα απο την Πανεπιστημίου, δεν πρόκειται να σωθούμε ποτέ. Θα χορεύουμε βαλς με τα αυτοκίνητα αγκαλιά…
