Φαντάζεται κανείς πως για τους νέους ηθοποιούς το να συνεργαστούν στις αρχές της καριέρας τους με έναν μύθο του κινηματογράφου, είναι κάτι σαν… δώρο θεού. Μία ευλογία. Ειδικά, όταν αυτός ο μύθος ακούει στο όνομα… Ντάνιελ Ντέι Λιούις. Ένας εκ των κορυφαίων ηθοποιών όλων των εποχών, και το κενό, μετά την απόφασή του να αποσυρθεί από την ενεργό δράση, είναι μεγάλο… και δυσαναπλήρωτο.
Αλλά όπως φαίνεται αυτό δεν ισχύει για όλους τους ηθοποιούς και ίσως πίσω από έναν μύθο να κρύβεται ένας άλλος… μύθος.
Η Βίκι Κριπς, πάντως, μόνο ως… ευλογία δεν βλέπει τη συνεργασία της με τον κορυφαίο ηθοποιό, στην εμβληματική ταινία, “Αόρατη Κλωστή”. Αντίθετα, δηλώνει πως η συνεργασία τους στα γυρίσματα ήταν για εκείνη μία “τραυματική εμπειρία”.
«Ήταν μια τραυματική εμπειρία, σκέτη καταστροφή», εξηγεί η ηθοποιός σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Telegraph για την κινηματογραφική συνεργασία τους το 2017.
Η πλοκή της τελευταίας ταινίας που γύρισε ο 65χρονος Άγγλος ηθοποιός πριν από τη «συνταξιοδότησή» του εκτυλίσσεται στο Λονδίνο της δεκαετίας του ’50 και καταγράφει την «αναμέτρηση ισχύος» ανάμεσα στον «Ρέινολντς» έναν τελειομανή μόδιστρο της υψηλή κοινωνίας και την «Άλμα», την τελευταία από μια σειρά «αναλώσιμων» μοντέλων-ερωμένων που καλούνταν να παίξουν προσωρινά τον ρόλο της «μούσας», για να απομακρυνθούν έπειτα κακήν κακώς από τη ζωή του.
«Δεν βλέπω ποτέ τις ταινίες των ανθρώπων με τους οποίους πρόκειται να συνεργαστώ, δεν τους γκουγκλάρω. Γι’ αυτό λοιπόν δεν ήξερα και πολλά για τη μέθοδο υποκριτικής του Ντάνιελ Ντέι Λιούις» εξήγησε η Κριπς στη βρετανική εφημερίδα, περιγράφοντάς την έκπληξή της όταν είδε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπιζόταν ο ηθοποιός στο σετ.
Τη μέθοδο υποκριτικής (Method acting”) την επιστρατεύουν πολλοί ηθοποιοί για να ταυτιστούν με τον εκάστοτε ρόλο κατανοώντας πλήρως τα κίνητρα και τα συναισθήματά του. Ορισμένοι από αυτούς τους ηθοποιούς «ζουν» για μεγάλα διαστήματα όπως ο χαρακτήρας που καλούνται να ερμηνεύσουν και παραμένουν «στο πετσί του ρόλου» ακόμα και όταν βρίσκονται εκτός κάμερας, περιμένοντας την επόμενη σκηνή τους.
«Η Κριπς δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι ο ηθοποιός περίμενε από το καστ και το συνεργείο γυρισμάτων να του απευθύνεται σαν τον χαρακτήρα που υποδυόταν», γράφει η εφημερίδα που μίλησε με την ηθοποιό. Η ίδια εξήγησε πώς έβρισκε παράλογο το κλίμα «ευλάβειας» απέναντι στον ηθοποιό και τις απαιτήσεις του από τους συμμετέχοντες στα γυρίσματα.
«Θεέ μου ήρθε! Είναι εδώ!» λέει πιάνοντας τα μάγουλά της σε μια κοροϊδευτική μίμηση όσων αντιμετώπιζαν τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις σαν κάτι ιερό, προσέχοντας πάντα μην τον ενοχλήσουν και τον ταράξουν. «Εγώ είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι είμαστε όλοι ίδιοι. Όλοι πάμε τουαλέτα. Όλο αυτό το έβλεπα σαν τσίρκο. Απλώς δεν φοβόμουν», λέει χαρακτηριστικά.
Η ηθοποιός αποφάσισε αρχικά να πάει με τα νερά του σταρ, αφού έτσι θα μπορούσε ίσως να μάθει κάτι από αυτόν. «Μετά όμως από τη μισή ταινία, το είχα βαρεθεί. Σκεφτόμουν, «εντάξει, το κατάλαβα. Είναι ένα παιχνίδι. Το έπαιξα. Μπορούμε όμως τώρα να μιλάμε κανονικά, σας παρακαλώ;», λέει.
Οι κριτικοί της ταινίας αποθέωσαν τον τρόπο με τον οποίο ο χαρακτήρας της Κριπς αντιμετωπίζει με θάρρος εκείνον του Ντέι Λιούις, χωρίς να κατεβάζει στιγμή ούτε το βλέμμα ούτε τις προσδοκίες της. Σύμφωνα με την ίδια, το ασυμβίβαστο και ανυποχώρητο βλέμμα της στην ταινία ήταν κάτι που πρόσθεσε η ίδια στον ρόλο και αντανακλούσε τα αισθήματά της εκείνη την περίοδο.
Πάντως, ο Οσκαρικός κι ένας από τους κορυφαίους ηθοποιούς όλων των εποχών, σε όλες σχεδόν τις ταινίες τους ακολουθεί τη “μέθοδο υποκριτικής” προσπαθώντας να μπει στο “πετσί” του ρόλου. Πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα της ταινίας «Ο Τελευταίος των Μοϊκανών» (1992), ο ηθοποιός πέρασε έναν ολόκληρο μήνα ζώντας σκληρά στην άγρια φύση της Βόρειας Καρολίνας.
Στα γυρίσματα του «Λίνκολν», είχε ζητηθεί από τους βρετανούς ηθοποιούς να μη μιλούν με τη δική τους προφορά για να μην αποσπάται η προσοχή του Ντέι Λιούις, που υποδυόταν τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ. Στη, δε, δραματική ταινία «Το Αριστερό μου Πόδι» που αφηγείται την ιστορία του Κρίστι Μπράουν, ενός ιρλανδού συγγραφέα και ζωγράφου με εγκεφαλική παράλυση, που μπορούσε να κινήσει μόνο το αριστερό του πόδι, ο ηθοποιός ήταν καθισμένος σε αναπηρικό καροτσάκι σε όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων και τα μέλη του συνεργείου έπρεπε να τον ταΐζουν με το κουτάλι.
