Ο θυμόσοφος λαός συνηθίζει να λέει πως “γυρίζει ο τροχός…” και σίγουρα στην ιστορία της Michelle Yeoh, ο τροχός της ζωής – αν και με καθυστέρηση – ξεκίνησε να γυρίζει και να την δικαιώνει για όλες τις απορρίψεις, τις αμφισβητήσεις και τις λοξές ματιές που έζησε, όταν αποφάσισε να πάει στο Χόλιγουντ και να κυνηγήσει το όνειρό της ως ηθοποιός.
Αν και ποτέ δεν είχε ονειρευτεί να γίνει Χολιγουντιανή σταρ, οι πρώτες της προσπάθειες στη Μέκκα του κινηματογράφου, ήταν αποκαρδιωτικές, καθώς συχνά ένιωσε την απόρριψη λόγω της ασιατικής της καταγωγής, αλλά και της ηλικίας της. Και να που σήμερα η Michelle Yeoh, στέκεται απέναντι στο σύστημα, κοιτάει κατάματα το Όσκαρ, ως ένα από τα φαβορί για την κατάκτησή του, ενώ με την υποψηφιότητα για τον Α’ Γυναικείο Ρόλο, έγινε η πρώτη ηθοποιός ασιατικής καταγωγής που μπήκε στη λίστα των υποψηφιοτήτων της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου σε αυτή την κατηγορία.
Η 60χρονη ηθοποιός κατέκτησε φέτος τη Χρυσή Σφαίρα για τον ρόλο της στην ταινία Everything Everywhere All at Once. Στην ομιλία της μίλησε για τα πρώτα της χρόνια στο Χόλιγουντ και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε. Γιατί βλέπετε, η Ασιάτισσα Michelle ήταν… μειοψηφία!
«Θυμάμαι όταν πρωτοήρθα στο Χόλιγουντ. Ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα μέχρι να φτάσω εδώ, γιατί, κοίτα αυτό το πρόσωπο. Ήρθα εδώ και μου είπαν, “είσαι μειοψηφία”», είπε Και πρόσθεσε: «Αυτό είναι επίσης για όλους τους ώμους στους οποίους έχω (σταθεί), όλους όσους ήρθαν πριν από εμένα που μου μοιάζουν και όλους όσους κάνουν αυτό το ταξίδι μαζί μου προς τα εμπρός».
Η Yeoh γεννήθηκε στην πόλη Ipoh της Μαλαισίας σε μια ευκατάστατη οικογένεια. Από μικρή ονειρευόταν να γίνει μπαλαρίνα. Η οικονομική άνεση της οικογένειάς της, της επέτρεψε να πάει στο Λονδίνο και να σπουδάσει μπαλέτο. Όμως, ένας τραυματισμός στη σπονδυλική στήλη της συνέθλιψε το όνειρό της.
Επέστρεψε στην πατρίδα της, όπου η μητέρα της ήθελε με το ζόρι να την κάνει διάσημη. Έτσι, παρά τη θέλησή της, δήλωσε συμμετοχή στον διαγωνισμό Μις Μαλαισία το 1983. Και προς μεγάλη έκπληξή της, η Yeoh πήρε στο σπίτι το στέμμα. «Νομίζω ότι οι κριτές ήταν τυφλοί», αστειεύτηκε σε συνέντευξή της στο Town & Country.
Στη συνέχεια, πήρε μέρος στα καλλιστεία, Miss Universe, και παρόλο που δεν κατέκτησε κάποιο τίτλο, προσλήφθηκε για να εμφανιστεί σε μια τηλεοπτική διαφήμιση στο πλευρό του Τζάκι Τσαν. Μια δουλειά που άνοιξε στο νεαρό κορίτσι τον δρόμο προς φήμη και την αναγνωρισιμότητα, όπως ήθελε η μητέρα της.
Συνδυάζοντας την ικανότητά της ως χορεύτρια με ένα πρόγραμμα εντατικής προπόνησης, η Yeoh έγινε σταρ σε ταινίες δράσης, στο πλευρό του Τζάκι Τσαν. Μάλιστα, ήταν από τις λίγες ηθοποιούς που δεν είχε κασκαντέρ στις επικίνδυνες σκηνές, τις οποίες έκανε μόνη της. Όταν ρωτήθηκε κάποτε αν ο Τσαν πίστευε ότι « οι γυναίκες ανήκουν στην κουζίνα », είχε απαντήσει: «Συνήθιζε. Μέχρι που του κλώτσησα τον πισινό».
Μετά από χρόνια και αφού είχε ενθουσιάσει το κοινό, μέσα από τις ταινίες δράσεις, πήρε τον πρώτο της ρόλο στο Χόλιγουντ στην ταινία του James Bond Tomorrow Never Dies, το 1997. Η ερμηνεία της ήταν τόσο εντυπωσιακή που ο σκηνοθέτης Κουέντιν Ταραντίνο, ένας από τους πιο ένθερμους θαυμαστές της, είπε στη Yeoh ότι δεν της έδωσε ρόλο στο Kill Bill γιατί: «Ποιος θα πίστευε ότι η Ούμα Θέρμαν θα μπορούσε να σου κλωτσήσει τον πισινό;»
Όμως, ο ερχομός της στο Χόλιγουντ δεν ήταν εύκολος. Δεν έστρωσαν.. κόκκινα χαλιά για να υποδεχτούν την Ασιάτισσα ηθοποιό, η οποία αντιμετώπισε ρατσισμό για την καταγωγή της, αλλά και την ηλικία της. Στην ομιλία της στις Χρυσές Σφαίρες, είπε ότι της πήρε 40 χρόνια για να αναγνωριστεί τελικά ως κορυφαία ηθοποιός.
«Θυμάμαι όταν πρωτοήρθα στο Χόλιγουντ, μεταξύ άλλων κάποιος μου είπε, “Μιλάς αγγλικά!” Και του είπα: «Ναι, η πτήση διήρκεσε περίπου 13 ώρες, οπότε έμαθα».
Τώρα, όμως, η Yeoh βρίσκεται στο απόγειο της καριέρας της. Στις 13 Μαρτίου, είναι το φαβορί για να κερδίσει το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου μαζί με την Κέιτ Μπλάνσετ, και η επόμενη ταινία της δεν είναι τίποτα λιγότερο από το τρίτο μέρος του έπος του Avatar. Ενώ το παράδειγμά της είναι μία δικαίωση της ίδιας, αλλά και όλων εκείνων εκεί έξω, που σφίγγουν σφιχτά τις γροθιές τους για να μην ουρλιάξουν, κάθε φορά που τους απορρίπτουν. Κάθε φορά που βιώνουν τον ρατσισμό και κάθε φορά βρίσκονται μπροστά σε ανθρώπους που σου λένε ότι “δεν μπορείς”.
Η Michelle Yeoh μπόρεσε και η ιστορία της αποτελεί έμπνευση για όλους. Είτε κατακτήσει το πολυπόθητο Όσκαρ, είτε όχι, δεν έχει καμία σημασία. Είναι ήδη νικήτρια στις καρδιές του κόσμου.
