Σταθείτε να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους διότι εγείρεται εντός μου ο θυμός του κόσμου!
Είμαι ετεροσεξουαλική. Όμως αυτό από μόνο του δε με καθιστά ακέραιη ως προς την ανθρώπινη ιδιότητά μου ούτε την ηθική μου υπόσταση.
Διότι εάν για παράδειγμα, χρησιμοποιώ τη σεξουαλικότητά μου με τρόπους που ευτελίζουν την αξιοπρέπειά μου και τη ποιότητα της ψυχής μου και παράλληλα διαφθείρω ή καταστρέφω τις ψυχές και τις ζωές των άλλων ανθρώπων γύρω μου, είμαι άχθος αρούρης, δηλαδή βάρος πάνω στη γη.
Είτε είμαι ετεροφυλόφιλη είτε είμαι ομοφυλόφιλη.
Το ανήθικο, το εξοντωτικό για τη ψυχή και το κοινωνικό σύνολο, δεν ορίζεται από ποιον έχω στο κρεβάτι μου, αν είναι άντρας ή γυναίκα. Είναι πως εκφέρω τη σεξουαλικότητά μου, ποια είναι η σεξουαλική μου ηθική. Αν τιμώ τον έρωτα. Αν πλησιάζω ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα με σεβασμό κι αλήθεια κι αγάπη.
Παραδόξως όμως, δε μας ενοχλεί ο ετεροφυλόφιλος άντρας που χυδαία επιβάλλεται με την εξουσία του πάνω στις γυναίκες, θεωρώντας ότι οφείλουν να του υποταχτούν. Ή εκείνος που βγαίνει παγανιά στο δρόμο και ορμάει όπου βρει μπας και βγάλει λαγό με εξίσου χαρακτηριστική χυδαιότητα. Ούτε ο παντρεμένος ή η παντρεμένη που δε σέβονται τα σπίτια τους. Δε μας ενοχλεί ούτε η ετεροφυλόφιλη γυναίκα που χυδαία προβάλλει τη σεξουαλικότητά της επιδιώκοντας όποια οφέλη μια κάποια ικανοποίηση της ματαιοδοξίας της. Μας ενοχλεί όμως αυτός κι αυτή που έλκονται ερωτικά από το ίδιο τους το φύλο.
Ο έρωτας έχει μια θεμελιακή ιερότητα για το άτομο και την κοινωνία. Οι ιερόσυλοι είναι οι ομοφυλόφιλοι, όσο και οι ετεροφυλόφιλοι που δεν σέβονται τον έρωτα, τον εαυτό τους και τους ανθρώπους γύρω τους.
Ο διαχωρισμός δε γίνεται μεταξύ δικαίων και αδίκων με βάση το φύλο αυτού που έχεις στο κρεβάτι σου. Όχι! Γίνεται με βάση την ανθρωπιά σου, το σεβασμό σου στις ανθρώπινες αξίες και το ήθος σου.
Η λέξη ομοφυλόφιλος δεν είναι συνώνυμο του διεφθαρμένου καθάρματος.
Αυτόν τον τίτλο τον έχουν κερδίσει επάξια άλλοι κι άλλες κι από τις δύο σεξουαλικές ταυτότητες με τις άθλιες πράξεις τους.
Ας πούμε λοιπόν τα πράγματα με το όνομά τους. Κι ας έχουμε κυρίως το ανάστημα να διαχωρίζουμε την ήρα απ’ το στάρι.
Και στο δια ταύτα, ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω.
Ισμήνη Καραλή
