“Οι μεγάλοι έρωτες δε φοράνε νυφικό» είναι ο τίτλος του βιβλίου της Μήτση Βαλάκα και μάλλον ταιριάζει στην περίπτωση ενός αγαπημένου ζευγαριού του ελληνικού κινηματογράφου. Η Ίλυα Λιβυκού και ο Βασίλης Λογοθετίδης έζησαν έναν μεγάλο έρωτα, όμως, αυτός δεν κατέληξε ποτέ στα σκαλιά της εκκλησίας.
Ο Βασίλης Λογοθετίδης γνώρισε την πρωτοεμφανιζόμενη εκρηκτική ντίβα το 1948 και από την πρώτη αναγνώρισε το υποκριτικό της ταλέντο. Αν και έλεγαν πως ήταν ένα “αταίριαστο” ζευγάρι, στην πραγματικότητα, ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον. Ενώ επαγγελματικά αποτέλεσαν ένα από τα “χρυσά” ζευγάρια του θεάτρου και του κινηματογράφου. Από τις 12 ταινίες που γύρισε ο Βασίλης Λογοθετίδης, στις εννιά είχε δίπλα του Ίλυα Λιβυκού. Το ίδιο και στο θέατρο. Ήταν αχώριστοι.
Οι δύο ηθοποιοί αν και ήταν για αρκετά χρόνια μαζί – τους χώρισε ο θάνατος του ηθοποιού – δεν παραδέχτηκαν ποτέ ανοιχτά τη σχέση τους. Για τους λόγους που ο έρωτας αυτός δεν “φόρεσε ποτέ νυφικό”, υπήρξαν διάφορες εκδοχές.
Μία εκδοχή ήθελε την ηθοποιό να μην επιθυμεί έναν δεύτερο γάμο. Είχε παντρευτεί σε πολύ νεαρή ηλικία – όταν τελείωσε το Γυμνάσιο στην Κρήτη – τον δικηγόρο Αγησίλαο Κοζύρη, με τον οποίο απέκτησε τρία παιδιά. Ο χωρισμός τους ήρθε και αυτός πολύ νωρίς κι έκτοτε η Ίλυα Λιβυκού δεν ενδιαφερόταν για έναν δεύτερο γάμο.
Η άλλη εκδοχή – λέγεται πως είναι και η επικρατέστερη – ήθελε τη μοναχικότητα του Λογοθετίδη να είναι το μεγάλο “αγκάθι” σε αυτή τη σχέση. Ο ηθοποιός όσο πληθωρικός ήταν στη σκηνή ή στο πανί, τόσο «σιωπηλός» ήταν στην πραγματική του ζωή. Όσοι τον γνώρισαν από κοντά, μιλούσαν για έναν άνθρωπο που δεν ήταν ιδιαίτερα κοινωνικός και απέφευγε τις κοσμικές εκδηλώσεις.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έμενε μόνος στο σπίτι του στο Παλαιό Φάληρο. Εκεί, τον βρήκε μόνο του και ο θάνατος, καθώς ετοιμαζόταν να φύγει για το θέατρο. Ο θάνατος του βύθισε στο πένθος την Ίλυα Λιβυκού, η οποία έχασε τον μέντορά της, το στήριγμά της. Έπρεπε να προχωρήσει μόνη. Και να αποδείξει πως δεν ήταν απλά το ταίρι του Βασίλη Λογοθετίδη, αλλά είχε και η ίδια τη δική της καλλιτεχνική υπόσταση.
Για τη Λιβυκού δεν ήταν η πρώτη φορά που θα έφερνε τούμπα τη ζωή της. Το είχε κάνει και μικρότερη, όταν κυνήγησε το όνειρό της για το θέατρο και όταν αποφάσισε να χωρίσει με τρία μικρά παιδιά.
Μόνο που αυτή η «τούμπα» είχε να κάνει με την καριέρα της. Αφού πήρε τον χρόνο της, να πενθήσει τον αγαπημένο της, αλλά και να ανασυντάξει τις δυνάμεις της, επέστρεψε εντελώς αλλαγμένη. Και όπως έλεγαν τότε, πιο ώριμη καλλιτεχνικά από ποτέ. Στη μετά Λογοθετίδη εποχή, έκανε μία στροφή κυρίως προς το δράμα, κερδίζοντας το προσωπικό της στοίχημα.
Το 1986, η Ίλυα Λιβυκού έχασε την κόρη της Εύα από καρκίνο. Την τραγική αυτή απώλεια δεν την ξεπέρασε ποτέ. Ήταν ένα χτύπημα της μοίρας που δε μπορούσε να το διαχειριστεί. Έτσι, αποτραβήχτηκε από τα φώτα της δημοσιότητας επιλέγοντας τη μοναξιά. Έφυγε από τη ζωή τον Σεπτέμβριο του 2002, μετά από σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο.
