Συμπληρώθηκαν 49 χρόνια από την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, στις 20 Ιουλίου του 1974, με την κωδική ονομασία «Αττίλας». 49 χρόνια μετά και το “Δεν Ξεχνώ” ακούγεται από άκρη σε άκρη, όπου υπάρχει ελληνισμός.
Κανείς δεν ξεχνά τη μαύρη εκείνη μέρα για την Κύπρο, κανείς δεν ξέχασε όλους όσοι έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος αλλά και τους αγνοουμένους. Όμως, είναι πάντα έτσι; Δυστυχώς, όχι. Υπήρξαν και οι ήρωες εκείνοι της Κύπρου, οι αφανείς, που πολέμησαν με αυταπάρνηση, επέστρεψαν ζωντανοί από την κόλαση του “Αττίλα” αλλά τούς σκέπασε ο μπουχός της λήθης και της αδιαφορίας. Ήρωες που η Πολιτεία τούς γύρισε την πλάτη.
Κι εδώ το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι ο Μανώλης Μπικάκης από την Κρήτη, ένας μεγάλος, αλλά ξεχασμένος ήρωας. Ο καταδρομέας – αλεξιπτωτιστής, γεννημένος το 1954 στο χωριό Ασή Γωνιά μεταξύ Χανίων και Ρεθύμνου, το 1974 υπηρετούσε στη Α’ Μοίρα Αλεξιπτωτιστών στο Μάλεμε. Και ήταν αυτή που κλήθηκε να επιβιβαστεί στα ιπτάμενα φέρετρα Noratlas και να πραγματοποιήσει μια από τις πιο παράτολμες επιχειρήσεις στη Κύπρο.
Όταν τα αεροπλάνα πλησίαζαν στο αεροδρόμιο Λευκωσίας μετά από μια χαμηλή πτήση δύο τριών μέτρων πάνω από τη θάλασσα, άρχισαν να δέχονται πυρά που προέρχονταν και από τους Τούρκους αλλά και από τους Ελληνοκύπριους που εξέλαβαν τα αεροπλάνα για τουρκικά. Ένα από τα Noratlas καταρρίφθηκε από φίλια πυρά οδηγώντας στον θάνατο όλους τους καταδρομείς και το πλήρωμα πλην του Θανάση Ζαφειρίου που πήδηξε στο κενό και σώθηκε με βαριά τραύματα.
Ο Μανώλης Μπικάκης, ήταν τότε 20 χρονών παλικάρι και βρέθηκε στο επίκεντρο του χάους των μαχών, έχοντας στη διάθεση του ένα ΠΑΟ (Πυροβόλο Άνευ Οπισθοδρομήσεως) και 8 βλήματα, σε ένα ύψωμα στα δυτικά της Λευκωσίας στη περιοχή του Αγίου Δομετίου. Μαζί του είναι μόνος ακόμα ένας καταδρομέας από την Κρήτη. Δίπλα τους πέφτουν όλμοι, βόμβες από τα τουρκικά αεροπλάνα και ριπές από τα πολυβόλα που έχουν στήσει οι Τούρκοι. Τα δύο παλικάρια χάνονται μεταξύ τους. Ο ένας νομίζει τον άλλο νεκρό. Ο φίλος του Μπικάκη βρίσκει τους υπόλοιπους καταδρομείς και αναφέρει την απώλεια του.
Ο Μανώλης Μπικάκης δεν σκέφτηκε καν να εγκαταλείψει τον λόφο και να σωθεί, καθώς έβλεπε απέναντι του να πλησιάζει μια Ίλη τουρκικών αρμάτων Μ48 και να την ακολουθεί ένα τάγμα πεζικού. Άφησε τα άρματα να πλησιάσουν και με το πρώτο βλήμα καταστρέφει το πρώτο κάνοντας το πλήρωμα να το εγκαταλείψει και να τρέχει πανικόβλητο. Επειδή η θέση του από τη βολή έγινε αντιληπτή από τους Τούρκους, σύρθηκε στο χώμα και άλλαξε θέση με ιδιαίτερη δυσκολία αφού θα έπρεπε να μεταφέρει το ΠΑΟ και ακόμα 7 βλήματα.
Από τη νέα θέση σημάδεψε το δεύτερο τουρκικό άρμα το οποίο έγινε λαμαρίνες ενώ δεν έζησε κανένας από το πλήρωμα. Δημιουργήθηκε σύγχυση και τα επόμενα δύο τουρκικά άρματα άλλαξαν κατεύθυνση. Ο γενναίος Κρητικός έβαλε στο στόχαστρο το επόμενο άρμα το οποίο επίσης κατέστρεψε με μία εύστοχη βολή. Ακολούθησε η καταστροφή ακόμα τριών τουρκικών αρμάτων και η επέλαση τους προς τη Λευκωσία σταμάτησε.
Όταν είδε τους τούρκους στρατιώτες να τρέχουν να καλυφθούν σε ένα κτήριο, όπλισε και πάλι το ΠΑΟ. Τα δύο τελευταία βλήματα χτύπησαν το κτήριο στο οποίο είχε καλυφθεί το τουρκικό τάγμα πεζικού. Κανείς δεν ξέρει πόσοι σκοτώθηκαν. Κατάφερε μόνος του να αποτρέψει την τουρκική επίθεση η οποία στόχευε στη κατάληψη του Αγίου Δομετίου κάτι που θα σήμαινε περικύκλωση της Λευκωσία και αποκοπή της πρόσβασης στο αεροδρόμιο Λευκωσίας.
Μέσα στο κατακαλόκαιρο ο Μανώλης Μπικάκης έμεινε τρεις μέρες μόνος του αναζητώντας τους άλλους καταδρομείς έχοντας μαζί του ένα πολυβόλο που βρήκε στο ύψωμα. Τα κατάφερε και ενώθηκε με τη μονάδα του και μετά την εισβολή επέστρεψε στην Ελλάδα.
Επιστρέφοντας στην πατρίδα, ο διοικητής του υπέβαλε αναφορά για να παρασημοφορηθεί. Όμως, το ελληνικό κράτος ποτέ δεν τον τίμησε. Οι στρατηγοί τον άφησαν να ξεχαστεί όπως ξεχάστηκε και η ηρωική του προσφορά στη Κύπρο.
Ο Μανώλης Μπικάκης παντρεύτηκε και έκανε οικογένεια, ενώ εργαζόταν ως οικοδόμος στη Κρήτη.
Ποτέ του δεν διεκδίκησε ούτε δάφνες ούτε τιμές. Αν και της άξιζε. Η Πολιτεία τού γύρισε την πλάτη και φύλαξε τις δάφνες και τις τιμές για άλλους και όχι για τους πραγματικούς ήρωες, όπως ο Μπικάκης.
Ο Κρητικός που κατάφερε να σταματήσει τον Αττίλα, βρήκε τραγικό θάνατο σε τροχαίο δυστύχημα στον δρόμο Κορίνθου – Πατρών, αφήνοντας πίσω του ορφανά δύο παιδιά.
Πηγή: Protothema.gr
