Αν ζούσε σήμερα η Ζωή Λάσκαρη θα γιόρταζε τα 79α της γενέθλια. Η “Ζωίτσα” του ελληνικού κινηματογράφου, γεννήθηκε σαν σήμερα 12 Δεκεμβρίου του 1944. Ανήμερα του Αγίου Σπυρίδωνα. Και το ξαφνικό φευγιό της στις 18 Αυγούστου του 2017 βύθισε στο πένθος το πανελλήνιο που την αγάπησε μέσα από τις παλιές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου.
Και μπορεί η Ζωή Λάσκαρη στην καριέρα της να πρωταγωνίστησε και σε τολμηρούς για την εποχή και τα ήθη, ρόλους όμως ποτέ προς τα έξω δεν έβγαλε την πρόκληση. Και το κυριότερο, οι θεατές δεν την ταύτισαν ποτέ με τους προκλητικούς ρόλους που ανέδειξαν την καριέρα της. Ήταν πάντα για εκείνος η “Ζωίτσα” τους. Όμως, αυτό ακριβώς, φαίνεται πως φοβήθηκε η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η οποία είχε απορρίψει τους δύο τολμηρούς ρόλους που απογείωσαν την καριέρα της καλής της φίλης, Ζωής Λάσκαρη.
Στις 2 Δεκεμβρίου του 1961 προβάλλεται για πρώτη φορά στις κινηματογραφικές αίθουσες η ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη «ο Κατήφορος».
Η Ζωή Λάσκαρη υποδύεται την Ρέα, μια κοπέλα από καλή οικογένεια, που έχει σχέση με τον Κώστα (Νίκος Κούρκουλος), ο οποίος την απατά και δεν της φέρεται καλά. Όταν η Ρέα αποφασίζει να τον εγκαταλείψει και να συνδεθεί ερωτικά με τον Πέτρο (Βαγγέλης Βουλγαρίδης), ο Κώστας για να την τιμωρήσει, την παρασύρει σε ένα ερημικό σημείο, της παίρνει τα ρούχα και την αφήνει γυμνή, με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να ντροπιαστεί. Ο Κώστας συνάπτει δεσμό με τη μικρότερη αδελφή της Ρέας και τότε εκείνη τον σκοτώνει.
Η Ζωή Λάσκαρη ήταν 17 ετών όταν γυρίστηκε η ταινία. Δεν είχε σπουδάσει υποκριτική, αλλά δύο χρόνια νωρίτερα το 1959, είχε κερδίσει τον τίτλο της Σταρ Ελλάς. Ένας άνθρωπος της εταιρείας τη σύστησε στον Φίνο και εκείνος αρχικά της πρότεινε ένα μικρό ρόλο.
Το νεαρό και πανέμορφο κορίτσι, όμως, στα δοκιμαστικά έκανε τους υπεύθυνους να τα χάσουν, χρίζοντάς την πρωταγωνίστρια. Είχε προηγηθεί, όμως, ένα ηχηρό “όχι” από την Αλίκη Βουγιουκλάκη, αλλά η ηθοποιός φοβήθηκε τις τολμηρές σκηνές και απέρριψε τον ρόλο της Ρέας. Ήταν και σε μία εποχή όπου η καριέρα της ήταν σε ανοδική πορεία, η ίδια ήταν το “κορίτσι της διπλανής πόρτας”, και η Αλίκη αυτή την αθωότητα και την τσαχπινιά που έβγαζε μέσα από τους ρόλους της, φοβήθηκε να την “στιγματίσει” βγάζοντας προς τα έξω μια τολμηρή εικόνα.
Άλλωστε, ο Κατήφορος ήταν τολμηρός για τα αυστηρά ήθη της εποχής και η σκηνή που η Ρέα (Ζωή Λάσκαρη) τρέχει γυμνή στον δρόμο φωνάζοντας τον Κώστα που της έχει πάρει τα ρούχα, είναι μια από τις πιο διάσημες του ελληνικού κινηματογράφου… Και προκλητικές..
Όμως, αυτό που φοβήθηκε η Αλίκη, δεν επιβεβαιώθηκε με τη Λάσκαρη. Αντίθετα, ο ρόλος της στην ταινία, αποτέλεσε την αφετηρία για τη λαμπρή καριέρα που διέγραψε τα επόμενα χρόνια και μέχρι το τέλος της ζωής της. Μάλιστα μετά την πρώτη της συνεργασία με τη Φίνος στον «Κατήφορο», υπέγραψε μόνιμο συμβόλαιο με την εταιρεία.
Λίγα χρόνια μετά, κι ενώ η Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν η απόλυτη σταρ του ελληνικού κινηματγοράφου, της ο πρωταγωνιστικός ρόλος σε ακόμα μία «ακατάλληλη» ταινία. Προς μεγάλη έκπληξη, η ηθοποιός αρχικά είπε το “ναι”, όμως στην πορεία άλλαξε γνώμη και αρνήθηκε την πρόταση.
Και αυτός είναι ο δεύτερος τολμηρός ρόλος που απέρριψε, η Αλίκη, πήρε η Ζωίτσα και είδε την επιτυχία να της ξαναχτυπά την πόρτα, θριαμβευτικά! Η πρόταση αφορούσε την ταινία, “Στον Αστερισμό της Παρθένου”. Η σκηνοθεσία ήταν του Γιάννη Δαλιανίδη και η μουσική του Μίμη Πλέσσα.
Το 1966, ο Γιώργος Τζαβέλλας έγραψε το σενάριο της ταινίας, ένα κοινωνικό δράμα που έθιγε πολλά ευαίσθητα ζητήματα. Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας, είναι μια ιερόδουλη που αφηγείται (διαφορετικές κάθε φορά ιστορίες) πώς έφτασε στο σημείο να βγει στο πεζοδρόμιο, για να καταφέρει να επιβιώσει.
Για πρωταγωνίστρια ο Γιώργος Τζαβέλλας είχε επιλέξει την Αλίκη. Η πρόταση έγινε κι εκείνη παρά τους αρχικούς της δισταγμούς δέχθηκε. Στις 12 Ιουλίου 1966, δίνουν κοινή συνέντευξη και μιλούν για την επικείμενη συνεργασία τους. Η Αλίκη, έδειχνε ιδιαίτερα ανυπόμονη για αυτό το νέο εγχείρημα: «Επί δέκα χρόνια τώρα νιαουρίζω. Έδωσα τον εαυτό μου σε αυτά τα νιαουρίσματα. Η Αλίκη ως “κατάλληλη” σταματάει», είχε δηλώσει στον Τύπο της εποχής.
Όταν οι δημοσιογράφοι ρώτησαν τον Γιώργο Τζαβέλλα για τη νέα του ταινία, εκείνος δεν παρέλειψε να τονίσει το πόσο πίστευε στο ταλέντο της Βουγιουκλάκη: «Σε αυτή την ταινία, η Αλίκη θα υποδύεται ένα απόβρασμα της κοινωνίας, μια γυναίκα του πεζοδρομίου».
Μέσα όμως σε όλον αυτόν τον ενθουσιασμό, κρυβόταν κι ένας εκνευρισμός από την πλευρά της ηθοποιού. Ο σεναριογράφος τον βρήκε δικαιολογημένο λόγω της απειρίας της σε τέτοιου είδους ταινίες.. Τελικά, η ταινία έμεινε στο συρτάρι. Η Αλίκη υπέκυψε στους φόβους της και δεν την ολοκλήρωσε ποτέ. Ήταν η δεύτερη φορά που έκανε πίσω σε ένα τολμηρό σενάριο και η Λάσκαρη έμελλε μια δεκαετία μετά να πάρει για δεύτερη φορά τον ρόλο που φοβήθηκε η Αλίκη.
Πήρε, μάλιστα, και τις καλύτερες κριτικές για το υποκριτικό της ταλέντο. Η ταινία κατάφερε να κόψει περισσότερα από 120.000 εισιτήρια, ταξίδεψε και στο εξωτερικό με μεγάλη επιτυχία, ενώ στην τηλεόραση προβλήθηκε το 1979, ως ακατάλληλη.
