Τον Ιανουάριο του 1956, ο Βασίλης Λογοθετίδης ανέβασε με τον θίασό του στο θέατρο «Αθηνών» στην οδό Βουκουρεστίου, την κλασική κωμωδία του Δημήτρη Ψαθά «Ένας βλάκας και μισός». Η παράσταση σημείωσε τεράστια επιτυχία, τόσο καλλιτεχνικά όσο και εισπρακτικά.
Ο αγαπημένος κωμικός, αποφασισμένος να μοιραστεί το έργο αυτό με το κοινό της Αμερικής και του Καναδά, ξεκίνησε περιοδεία το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, επισκεπτόμενος οκτώ μεγάλες πόλεις. Ο θίασος ταξίδεψε με το υπερωκεάνιο «Ολυμπία» ενώ κατά την διάρκεια του ταξιδιού, προσπαθώντας ο ίδιος να δει ένα παγόβουνο, γλίστρησε και έσπασε το χέρι του. Παρά τον έντονο πόνο, ολοκλήρωσε την περιοδεία με απόλυτη επιτυχία, χαρίζοντας αξέχαστες στιγμές στο κοινό. Αποφάσισε να κρατήσει κρυφό το περιστατικό, δηλώνοντας πως «όταν πονάει ο κωμικός και τον λυπάται το κοινό, δεν γελάει ποτέ».
H φωτογραφία του Βασίλη Λογοθετίδη που δημοσίευσε ο συλλέκτης και δημοσιογράφος Άρης Λουπάσης στο Instagram, είναι τραβηγμένη κατά τη διάρκεια του ταξιδιού στο υπερωκεάνιο, όπου είναι μαζί με τη συμπρωταγωνίστριά του Ίλυα Λιβυκού και τον συγγραφέα του έργου Δημήτρη Ψαθά (αριστερά), που τους συνόδευσε στην περιοδεία.
Στις πόλεις όπου ανέβηκε η παράσταση, οι αίθουσες κατακλύστηκαν από θεατές. Ανάμεσα στους σταθμούς ξεχώρισαν το Carnegie Hall στη Νέα Υόρκη και η Lyric Opera στο Σικάγο, με τα εισιτήρια να εξαντλούνται πολλές μέρες πριν από την πρεμιέρα. Οι κριτικές ήταν διθυραμβικές τόσο για τις ερμηνείες όσο και για το κείμενο του Έλληνα συγγραφέα, τον οποίο οι «New York Times» αποκάλεσαν «Noel Coward της Ελλάδας».
Η επιτυχία συνεχίστηκε το καλοκαίρι του 1957, όταν το έργο ανέβηκε στο θέατρο «Παρκ» της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, συμπληρώνοντας συνολικά 450 παραστάσεις. Ο Βασίλης Λογοθετίδης, ο οποίος θεωρείται ο «πατέρας» της σύγχρονης ελληνικής κωμωδίας, λατρεύτηκε από το κοινό και τους συναδέλφους του. Συνεσταλμένος χαρακτήρας και πολλές φορές μελαγχολικός, με κουλτούρα, μόρφωση και τον κοσμοπολίτικο αέρα της Κωνσταντινούπολης, όπου μεγάλωσε, υπήρξε σπουδαίος καλλιτέχνης και υπέροχος άνθρωπος. Μέχρι σήμερα, αποτελεί πηγή έμπνευσης και σημείο αναφοράς, με τις ερμηνείες του να διδάσκονται στις δραματικές σχολές ως πολύτιμο υλικό.
