Σημαντική ηθοποιός με δυνατή, συνεπή και συνεχή παρουσία στο θέατρο, η Σμάρω Στεφανίδου ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος με ιδιαίτερη παιδεία, που έζησε ως το τέλος διατηρώντας και παρακολουθώντας τα καλλιτεχνικά ενδιαφέροντά της.
Τελείωσε την Εμπορική Σχολή στην Αθήνα και έμαθε ξένες γλώσσες και πιάνο. Από πολύ μικρή έπαιζε θέατρο και έκανε παραστάσεις στα παιδιά. Κρυφά από τους γονείς της εργαζόταν και χρηματοδοτούσε τις σπουδές της στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, καθώς οι γονείς της ήταν αρνητικοί στο να γίνει ηθοποιός.
Μετά την αποφοίτησή της από τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, το 1936, την πήρε στο θίασό της η Μαρίκα Κοτοπούλη. Ακολούθησε η συνεργασία με το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν κατά τη διάρκεια της Κατοχής, έπειτα με την Κατερίνα Ανδρεάδη και από το 1952 ήταν βασική καρατερίστα στον θίασο του Βασίλη Λογοθετίδη, δίπλα στον οποίο έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του, το 1960. Μετά υπήρξε τακτικό στέλεχος του θιάσου του Δημήτρη Χορν.
Συνεργάστηκε επίσης με την Έλλη Λαμπέτη, τον Λάμπρο Κωσταντάρα, τον Γιάννη Φέρτη, την Ξένια Καλογεροπούλου, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τον Στέφανο Ληναίο, τον Γιάννη Γκιωνάκη, τον Νίκο Κούρκουλο, τον Γιάννη Βόγλη, τον Αντώνη Αντύπα και πολλούς άλλους.
Σταθμός της καριέρας της ήταν η Εκάβη στο έργο «Τρωάδες» του Ευριπίδη στο θέατρο της οδού Καπλανών και στους Δελφούς, σε σκηνοθεσία Γιάννη Τσαρούχη.
Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 1951, με την ταινία του Γιώργου Ζερβού «Τα τέσσερα σκαλοπάτια». Από τότε έλαβε μέρος σε πολλές ταινίες, μεταξύ των οποίων διασκευές θεατρικών έργων στα οποία είχε εμφανιστεί.
