Η μεγάλη στιγμή στην καριέρα της Ρένας Βλαχοπούλου ήρθε το 1942, όταν γνώρισε τον μεγάλο Έλληνα πιανίστα της τζαζ, Γιάννη Σπάρτακο, ο οποίος εντυπωσιάστηκε από το ταλέντο της και την μεταμόρφωσε σε «Βασίλισσα της Τζαζ», με αποτέλεσμα όπου εμφανιζόταν να γίνεται χαλασμός.
Ακολούθησαν περιοδείες με τον Σπάρτακο στην Τουρκία, την Αίγυπτο και την Μέση Ανατολή, όπου προσκλήθηκε και από την αυλή του Σάχη της Περσίας. Τελευταίος σταθμός ήταν η μακρινή Αμερική, όπου ταξίδεψαν με υπερωκεάνιο και περιόδευσαν για τέσσερα χρόνια. Η νοσταλγία όμως για τον τόπο της ήταν τόσο μεγάλη, που τον Μάϊο του 1951 πήρε το ταξίδι της επιστροφής.
Μια φωτογραφία της Ρένας Βλαχοπούλου από τη Νέα Υόρκη δημοσίευσε ο δημοσιογράφος Άρης Λουπάσης στο Instagram, όπου σημείωσε για την ηθοποιό:
«Η Ρένα Βλαχοπούλου κομψή και στιλάτη όπως πάντα, ποζάρει με ιδιαίτερη χάρη στον φακό κατά την παραμονή της το 1949 στην Νέα Υόρκη όπου παρευρίσκεται με τον σημαντικό Έλληνα συνθέτη και πιανίστα της τζαζ και ελαφράς μουσικής Γιάννη Σπάρτακο, για μια σειρά καλλιτεχνικών εμφανίσεων.
Η γνωριμία τους γίνεται το 1942 στο θέατρο Πάνθεον και μετά από τέσσερα χρόνια επιτυχημένων συνεργασιών, ταξιδεύουν με δική του πρόταση σε μια μεγαλειώδη περιοδεία σε Κων/πολη, Λίβανο, Κάιρο, Σμύρνη και Αλεξάνδρεια. Είναι ο άνθρωπος που θα ασκήσει μεγάλη επίδραση στην διαμόρφωση της καλλιτεχνικής της φυσιογνωμίας κερδίζοντας τον τίτλο της “Βασίλισσας της τζαζ” με τον ίδιο να κατέχει τον αντίστοιχο του “Βασιλιά” στο συγκεκριμένο είδος.
Η επιτυχία που γνωρίζει το διεθνές πλέον μουσικό ντουέτο είναι μεγάλη και οι προτάσεις πέφτουν σαν βροχή με ιδιαίτερα δελεαστική την πρόταση για εμφανίσεις στην Αμερική σε σκηνές όπου έχουν ζήσει θριαμβευτικές στιγμές μεγάλα ονόματα του παγκόσμιου στερεώματος.
Οι δύο καλλιτέχνες καταφθάνουν στην Νέα Υόρκη το φθινόπωρο του 1948 όπου και διαμένουν σχεδόν τέσσερα χρόνια, “οργώνοντας” όλη την Αμερική και προκαλώντας κάθε φορά “πάταγο” με τις εμφανίσεις και τα τραγούδια τους ανάμεσα στα οποία και το αγαπημένο “Θα σε πάρω να φύγουμε” που θα γράψει ο συνθέτης για εκείνη το 1943 και αποτελεί το πρώτο ελληνικό τραγούδι που γίνεται διεθνής επιτυχία, μπαίνοντας στο βιβλίο Γκίνες ως “Greek Bolero”.
Τον Ιούλιο 1951 αποφασίζουν να επιστρέψουν στην Ελλάδα και τρία χρόνια αργότερα η Ρένα εμφανίζεται και πάλι ως τραγουδίστρια στην επιθεώρηση “Σουσουράδα” που ανεβαίνει από την Σοφία Βέμπο στο θέατρο που φέρει το όνομά της. Η άρνηση της παρτενέρ του Νίκου Σταυρίδη να ερμηνεύσει το νούμερο της θα είναι η αφορμή να προταθεί η Ρένα από τον μεγάλο κωμικό και να ανέβει για πρώτη φορά στην σκηνή ως ηθοποιός, μια τέχνη που θα ακολουθήσει στην συνέχεια και θα την εκτοξεύσει στην κορυφή, κατακτώντας επάξια μια θέση ανάμεσα στις μεγαλύτερες κωμικούς που πέρασαν από το ελληνικό θέατρο και τον κινηματογράφο».
